Kot autorem pracy naukowej

Kiedy większość z nas w XXI wieku ledwo rozróżnia pierwszą zasadę dynamiki od drugiej, to w 1975 roku kot, o imieniu Chester został współtwórcą pracy naukowej na temat właściwości izotopu helu 3 będącego w stanie stałym o układzie krystalograficznym regularnym przestrzennie centrowanym.

 

 

 

 

 

Ponieważ przepisanie całej pracy w pierwszej osobie liczby pojedynczej byłoby czasochłonne oraz kosztowne, Jack niczym chytra baba z Radomia wpadł na genialny pomysł. Postanowił dopisać drugiego autora. Jack H. Hetherington nie chciał przypisywać innego człowieka do swojej pracy, co jest zrozumiałe, spojrzał więc na swojego kota i zrobił z niego specjalistę od fizyki nadając mu imię F.D.C. Willard.

Znaczenie inicjałów:

F.D.  – Skrót od łacińskiego Felis domesticus (kot domowy)

C – Od pierwszej litery imienia

Wilard – Jest to imię Ojca Chestera

Następnie Jack oraz jego kot Chester złożyli podpis oraz łapę na stronie tytułowej pracy. Dzieło ukazało się w łamach Physical Review Letters 24 listopada 1975 roku.

To nie koniec tej historii. W 1978 roku organizatorzy 15. Międzynarodowej Konferencji Niskich temperatur w Grenoble postanowili zaprosić naszego kota w roli mówcy. Niestety odkryli, że F.D.C. Willard jest kotem. Oczywiście to jest wymówka organizatorów, moim zdaniem Chester stwierdził, że nie będzie zniżać się do poziomu wykładu z fizyki dla ludzi, ponieważ w tym samym czasie, miał przeprowadzić demonstracje jedzenia i grzania się w łóżku.

ⓒ